Wednesday, 31 August 2016

Modern tech solutions to help farmers in water management

After undergoing two consecutive droughts, India is finally witnessing a good spell of rainfall, with some areas facing floods. Even as monsoon brings with it an abundance of water for three-four months, we must keep in mind that the precious resource that is fresh water, is facing global depletion. With water consumption for agriculture exceeding sustainable levels, India needs to take measures to avoid a drought-like situation the next year. 

Image courtesy : thebetterindia.com
 While the government plans to build dams, canals and reservoirs to battle the scarcity of water, it would take a few years for these plans to become a reality. In the meanwhile, farmers can adopt water management measures to reduce their blatant dependency on rainfall. Water management will not only conserve water, but it will also help the farmers in the smart usage of water. The following four technologies can help farmers with on-farm conservation of water in India:

Soil Moisture Sensors
In order to receive a great yield of crops, it is very important to ensure that the water levels in the soil stay consistent. Since surplus flow or absence of water causes stress amongst crops, it can ultimately affect the yield of the crop. Therefore, these sensors are imperative as they help in monitoring the level of soil moisture. Majority of the sensors are created to detect the volumetric water content in the soil. Additionally, these sensors measure properties of the soil such as the density of the soil, electrical resistance, temperature of the soil amongst others. The soil moisture sensors provide real time data which can be downloaded wirelessly on computers. This data helps the farmers measure the water usage on the farm.  

Drone Monitors 


While drones are making great strides towards agriculture globally, closer to home, drones are still at a nascent stage. Though drones have been in the limelight for logistics and mass video-photography, the future of drone technology seems promising in agriculture. Drones can help the farmer by mapping and monitoring the following in the field:  

Equal distribution of water 
Drones can map the entire field to ensure equal distribution of water. Additionally, drones also help in monitoring various farming equipment such as sprinklers, pumps and pipes above the ground for any damage, irregularity in the water flow and more.

Thermal imaging of crops 
It is essential to keep a track of the temperature of the crops to determine how much water the crops would need. Since it is a mammoth task for a human to individually check the temperature of every crop, drones can come in handy to scan the vast acres of land for thermal data.

As drones provide an accurate and detailed aerial view of the farm in minutes, it negates the need of the farmer to physically examine every crop and leaf. What’s more, all the data collected by the drone is in real time and can easily be transferred to a computer or a mobile phone.

Weather Applications 
 It is no surprise that the inconsistent and unsteady weather conditions in the past few years have damaged crop yield across the country. Even though the India Meteorological Department (IMD) does its best to forecast the weather and provide timely updates, the farmer doesn’t utilize this information to make informed decisions that can lead to conserving water. Data from mobile applications that monitor and predict weather should be considered while planning irrigation cycles. Factors such as wind, humidity, temperature, rainfall and more affect the soil and crop condition and thus, should be assessed and analysed to regulate water usage and conserve the resource.

Internet of Things in Irrigation 
Internet of Things (IoT) has made an exceptional foray into the healthcare, manufacturing, supply and logistics sectors. In the agriculture sector, IoT solutions can provide a gamut of opportunities to revolutionize the sector. Since irrigation is the key method of supplying water to the fields, it is essential to ensure that the irrigation equipment is kept up to date. IoT sensors can be installed in irrigation pumps to detect wear and tear, defect, leakage and more. These IoT sensors can also measure the quality of freshwater and determine whether the water is suitable for farming or otherwise.

By Mohnish Sharma
The author is CEO, DestaGlobal, an agri-tech company that aims to empower the farmers with technology.

Info source  : firstpost.com

Sunday, 28 August 2016

Foreign firms team up to oppose GM crop rules

Multinational seed companies like Monsanto, Bayer and Dow have split the National Seed Association of India by forming their own organisation to counter the government’s measures in regulating the industry. 

Image Courtesy : The Hindu Businessline
Ten seed companies led by Mahyco Monsanto Biotech (MMBL), which is a 50:50 joint venture between Monsanto and Maharashtra-based Mahyco, announced the decision without disclosing the immediate reason for the split.

“Ten like-minded companies have joined hands to form the association. But others are also welcome,” said Raju Barwale, managing director of Maharashtra Hybrid Seeds Co (Mahyco). He declined to elaborate the challenges or reasons behind the split.

MMBL has sub-licenced Bt cotton seed technology since 2002 to various domestic seed companies. The government in April announced a price cap on retail sales of cottonseeds as well as royalty charged by the technology developer. The matter is in court after some seed companies challenged the decision.

As the government has been trying to regulate seed companies by issuing guidelines, Monsanto India on August 25 said it has informed the genetically engineering approval committee (GEAC), regulator of Bt seeds, its decision to withdraw application seeking approval for commercial release of next generation GM cotton seeds.

“Our decision to suspend this introduction in India is an outcome of the uncertainty in the business and regulatory environment, which include the regulation of trait fees and introduction of the draft compulsory licensing guidelines. This decision has no impact on our current cotton portfolio being sold in India,” it said in the statement.

Monsanto had earlier threatened to quit India on this issue, which government officials termed as a pressure tactic. The newly formed federation of seed industry of India (FSII) wants the government to allow the market to determine prices of GM seeds rather than any regulatory mechanism.

“We believe the market should determine the prices. We are for the market-driven mechanism rather than the regulatory mechanism,” FSII president M Ramasami told reporters. He said the federation is driven by the fundamental value of respecting research and intellectual properties of each other companies. It will work to address issues affecting the growth of seed industry in India, he added.

The 10 companies – Bayer, Dow Agro, Dupont Poineer, Mahyco, Metahelix, Monsanto, Namdhari, Rasi, Shriram Bioseeds and Syngenta – claim 30 per cent share in the Rs 15,000 crore Indian seed market.

Courtesy : mydigitalfc.com

Saturday, 27 August 2016

Organic farming is way forward



Tamil Nadu's agriculture sector is a victim of isolation. Many of its problems are caused by the heavy dependence on chemical fertilizers and pesticides on the one hand and the lack of an integrated approach to farming activity on the other. 

Despite having about 4% (130.33 lakh hectares) of the total land area of the country, Tamil Nadu's net cropped area is only 46 lakh hectares, about 35% of its land holding. Its vast stretches of dry land remain uncultivated for ages. One of the main handicaps is water scarcity. Against a national average of 2,200 cubic metres of per capita availability of water per year, Tamil Nadu's share is a meagre 750 cubic metres. Only about 33 lakh hectares of land is irrigated with available sources of water. The rest is left to the mercy of rain. Tamil Nadu agricultural engineering department says our water resources have been exploited up to 90% of the potential. As the water use efficiency of conventional irrigation methods is only about 35%-40%, the state needs to look at alternatives. 

Some farmers have already taken to cultivation of millets and pulses to tide over the water crisis. In Tamil Nadu, while paddy is cultivated in about 18 lakh hectares, millets are cultivated in 7 lakh hectares and pulses in 6.4 lakh hectares. The area under pulses and millets cultivation has been growing in recent years. "Many farmers in Cauvery delta made profits of close to Rs 1 lakh per hectare because of the rising pulse prices last year," said Tamil Nadu Agricultural University vice-chancellor K Ramasamy. The state government has set a target of producing close to 10 lakh metric tonnes of pulses this year.

Experts are of the opinion that instead of lamenting the non-availability of water and high cost of agricultural operations, the government should look at finding ways to judiciously use available water resources and encourage farmers to take to organic farming by integrating it with dairy and poultry farming, fish culture and high level of mechanization.

Ramasamy said the starting point for any farming activity was rearing cattle and cultivating fodder for livestock, because they would provide much of the input required for the farm.

If farmers are trained to enrich waste from dairy and poultry farms to produce their own organic manure and pesticide, the cost of agricultural operations could fall drastically. While fish culture will generate income, waste water from fish ponds can be used for irrigation. "Farmers who have shifted to micro-irrigation methods cannot afford the exorbitant cost of water soluble fertilizers, which are mostly imported from Israel and Belgium. Heavy use of chemical fertilizers has completely destroyed the life of soil. There are no micro-organisms left in our soil. Proper nutrient management is key to sustainable soil fertility. Farmers can be trained even to make their own micro-nutrients," opined S M C Pillai, a retired technocrat, who is into organic farming for the past few years. "Many farmers laughed at me when I did watermelon cultivation using drip irrigation. At the time of harvest, I had the last laugh as my produce was much better (and bigger in size) than those of other farmers, done through flood irrigation," said Pillai.
Source : Times of India

Friday, 26 August 2016

Climate Change and Indian Agriculture

Climate change is any significant long-term change in the expected patterns of average weather of a region (or the whole Earth) over a significant period of time. It is about abnormal variations to the climate, and the effects of these variations on other parts of the earth. These changes may take tens, hundreds or perhaps millions of years. But increased anthropogenic activities such as industrialization, urbanization, deforestation, agriculture, change in land use pattern etc. lead to emission of greenhouse gases due to which the rate of climate change is much faster.

Petr Kosina
Climate change scenarios include higher temperatures, changes in precipitation, and higher atmospheric CO2 concentrations. There are three ways in which the “Greenhouse Effect” may be important for agriculture. First, increased atmospheric CO2 concentrations can have a direct effect on the growth rate of crop plants and weeds. Secondly, CO2-induced changes of climate may alter levels of temperature, rainfall and sunshine that can influence plant and animal productivity. Finally, rises in sea level may lead to loss of farmland by inundation and increasing salinity of groundwater in coastal areas.

India’s agriculture
From ancient times India’s agriculture has been dependent on monsoons. Any change in monsoon trends drastically affects agriculture. Even the increasing temperature is affecting Indian agriculture. In the Indo-Gangetic Plain, these pre-monsoon changes will primarily affect the wheat crop (>0.5oC increase in time slice 2010-2039; IPCC 2007). In the states of Jharkhand, Odisha and Chhattisgarh alone, rice production losses during severe droughts (about one year in five) average about 40 percent of total production, with an estimated value of $800 million.

Increase in CO2 to 550 ppm increases yields of rice, wheat, legumes and oilseeds by 10 to 20 percent. A 1oC increase in temperature may reduce yields of wheat, soybeans, mustards, groundnuts, and potatoes by 3 to 7 percent. There would be higher losses at higher temperatures. Productivity of most crops decreases only marginally by 2020 but by 10 to 40 percent by 2100 due to increases in temperature, rainfall variability, and decreases in irrigation water.

The major impacts of climate change will be on rain fed or un-irrigated crops, which are cultivated on nearly 60 percent of cropland. A temperature rise by 0.5oC in winter temperature is projected to reduce rain fed wheat yield by 0.45 tonnes per hectare. Possibly there might be some improvement in yields of chickpeas, rabi maize, sorghum and millets and coconut on the west coast and less loss in potatoes, mustard and vegetables in north-western India due to reduced frost damage. Increased droughts and floods are likely to increase production variability.

Recent studies done at the Indian Agricultural Research Institute indicate the possibility of a loss of between 4 and 5 million tons in wheat production in the future with every rise of 1oC temperature throughout the growing period. Rice production is slated to decrease by almost a tonne/hectare if the temperature rises by 2 degree celsius. In Rajasthan, a 2 degree rise in temperature was estimated to reduce production of pearl millet by 10 to 15 percent. If maximum and minimum temperatures rise by 3 and 3.5 degrees respectively, then soya bean yields in M.P will decline by 5 percent compared to 1998. Agriculture will be affected in the coastal regions of Gujarat and Maharashtra, as fertile areas are vulnerable to inundation and salinization.

Food security
Food security is both directly and indirectly linked with climate change. Any alteration in the climatic parameters such as temperature and humidity which govern crop growth will have a direct impact on quantity of food produced. Indirect linkage pertains to catastrophic events such as floods and droughts which are projected to multiply as a consequence of climate change leading to huge crop loss and leaving large patches of arable land unfit for cultivation which hence threatens food security. The net impact of food security will depend on the exposure to global environmental change and the capacity to cope with and recover from global environmental changes. On a global level, increasingly unpredictable weather patterns will lead to a fall in agricultural production and higher food prices, leading to food insecurity.

Food insecurity could be an indicator for assessing vulnerability to extreme events and slow-onset changes. This impact of global warming has significant consequences for agricultural production and trade of developing countries as well as an increased risk of hunger. The number of people suffering from chronic hunger has increased from under 800 million in 1996 to over 1 billion recently. United Nations population data and projections show the global population reaching 9.1 billion by 2050, an increase of 32 percent from 2010.

The world’s population is expected to grow by 2.2 billion in the next 40 years, and a significant portion of the additional population will be in countries that have difficulties feeding themselves. Preliminary estimates for the period up to 2080 suggest a decline of some 15 to 30 percent of agricultural productivity in the most climate-change-exposed developing country regions – Africa and South Asia. Even the IPCC, scarcely alarmist, says a 0.5 degree rise in winter temperature would reduce wheat yield by 0.45 tons per hectare in India. Rice and wheat have an important share in total food grain production in India. Any change in rice and wheat yields may have a significant impact on food security of the country. And this when Indian agriculture is already in crisis, and in the last twenty years 300,000 farmers have killed themselves.

Adaption
In view of drastic environmental changes taking place it is necessary for farmers as well as for the Indian government to adapt to changing situation as soon as possible.

Indian government should assist farmers in coping with current climatic risks by providing value-added weather services to farmers. Farmers can adapt to climate changes to some degree by shifting planting dates, choosing varieties with different growth duration, or changing crop rotations. An Early warning system should be put in place to monitor changes in pest and disease outbreaks. The overall pest control strategy should be based on integrated pest management because it takes care of multiple pests in a given climatic scenario. Developing short-duration crop varieties that can mature before the peak heat phase set in.

Farmers should select genotype in crops that have a higher per day yield potential to counter yield loss from heat-induced reduction in growing periods. Preventive measures for drought that include on-farm reservoirs in medium lands, growing of pulses and oilseeds instead of rice in uplands, ridges and furrow system in cotton crops, growing of intercrops in place of pure crops in uplands, land grading and leveling, stabilization of field bunds by stone and grasses, graded line bunds, contour trenching for runoff collection, conservation furrows, mulching and more application of Farm yard manure (FYM). Efficient water use such as frequent but shallow irrigation, drip and sprinkler irrigation for high value crops, irrigation at critical stages.

They should emphasize on efficient use of fertilizer such as optimum fertilizer dose, split application of nitrogenous and potassium fertilizers, deep placement, use of neem, karan products and other such nitrification inhibitors, liming of acid soils, use of micronutrients such as zinc and boron, use of sulphur in oilseed crops, integrated nutrient management. Seasonal weather forecasts could be used as a supportive measure to optimize planting and irrigation patterns. Provide greater coverage of weather linked agriculture insurance.

Finally…
“Global Warming” has now started showing its impacts worldwide. Climate is the primary determinant of agricultural productivity which directly impacts food production across the globe. The agriculture sector is the most sensitive sector to climate changes because the climate of a region/country determines the nature and characteristics of vegetation and crops. Increase in the mean seasonal temperature can reduce the duration of many crops and hence reduce final yield. Food production systems are extremely sensitive to climate changes like changes in temperature and precipitation, which may lead to outbreaks of pests and diseases thereby reducing harvest ultimately affecting the food security of the country.

The net impact of food security will depend on the exposure to global environmental change and the capacity to cope with and recover from global environmental change. Coping with the impact of climate change on agriculture will require careful management of resources like soil, water and biodiversity. To cope with the impact of climate change on agriculture and food production, India will need to act at the global, regional, national and local level.


Wednesday, 24 August 2016

கால்நடை வளர்ப்பில் ஒழியுமா மூட பழக்கம்?


Image courtesy : Wikipedia
கால்நடை வளர்ப்பில் மூடப்பழக்க வழக்கங்களை இந்த நூற்றாண்டிலும் விவசாயிகள் பின்பற்றுவது ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்தி வருகிறது. இதனால் கால்நடை வளர்ப்போருக்கு பொருளாதார இழப்பு ஏற்படுகிறது. லாபமும் கணிசமாக குறையும்.

கால்நடைகளுக்கும் எல்லா உணர்வுகளும் உண்டு. அறிவியலும் நவீன மருத்துவமும் முன்னேறி வரும் இக்காலத்தில் தவறான கருத்துக்களாலும், மூட நம்பிக்கைகளாலும், கொடிய மருத்துவம் செய்தல், தகுதியற்றவர்களால் மேற்கொள்ளும் மருத்துவத்தை தவிர்த்தல் வேண்டும். இச்செயல்களை விவசாயிகள் எக்காரணம் கொண்டும் ஊக்குவிக்கக்கூடாது.
நாவரஞ்சி எடுத்தல்: கிராமங்களில் 'நாவரஞ்சி எடுத்தல்' என்ற பழக்கம் உண்டு. இம்முறைப்படி தீவனம் சாப்பிடாத கால்நடைகளின் நாக்கை வெளியே இழுத்து கத்தியால் சுரண்டி நாக்கின் மேலும், கீழும் உள்ள திசுக்களை அழித்து கொன்று விடுவார்கள். இதனால் வலி ஏற்பட்டு கால்நடைகள் அறவே தீவனம் சாப்பிடாது. இரண்டு நாட்கள் கழித்து தீவனம் சாப்பிட துவங்கும். நாக்கில் நாவரஞ்சி விழுந்து விட்டது என இந்த கொடூர வைத்தியத்தை கையாள்கின்றனர். 

செலைக்குத்துதல்: 'செலைக்குத்துதல்' எனும் வழக்கம் நாவரஞ்சி எடுத்தலை விட கொடுமையானது. இதன்படி தீவனம் சாப்பிடாத கால்நடையின் நாக்கினை வெளியே இழுத்து பிடித்து கொண்டு, நாக்கின் அடிப்பாகத்தில் காணும் ரத்தக் குழாயினை கூரிய ஊசி கொண்டு குத்தி விடுவார்கள். குத்திய இடத்தில் இருந்து ரத்தம் வெளியேறும். பின் வைக்கோலினால் கயிறு போல் தயார் செய்து நாக்கின் அடியில் இருந்து மேல்தாடையோடு சேர்த்து இறுக்கி கட்டி விடுவார்கள். இதனால் கால்நடைகள் இரண்டு நாட்களுக்கு நாக்கை அசைக்க முடியாமலும், எச்சில் விழுங்க முடியாமலும் கொடூரமான துயரத்திற்கு ஆளாகும். பின்னர் தீவனம் சாப்பிட ஆரம்பிக்கும்.

வைக்கோல் எரிப்பு: அதிக நேரம் காளைகள் வேலை செய்வதாலும் தண்ணீர் குடிக்காமலும் இருந்தால் உடலில் நீர்ச்சத்து அளவு குறைந்து, அவை கீழே விழுந்து விடும். இதனை அறியாமல் மாடுகளின் அருகில் வைக்கோலை போட்டு கொளுத்துவார்கள். கண்களில் மிளகாய் பொடியை தூவுவார்கள். 

வாலை பற்களால் கோரமாக கடித்து புண் ஏற்படுத்துவர். தார் குச்சியின் நுனியால் மர்ம உறுப்பில் வலி எடுக்கும்படி குத்துவார்கள். இதனால் சில மாடுகள் சூடு தாங்காமலும், மரண வலியை தாங்க முடியாமல் கடும் துயரத்துடன் எழுந்து விடுகின்றன. சில நேரங்களில் இப்படி செய்யும்போது அவை நினைவிழந்து இறந்து விடுவதும் உண்டு.

சுண்ணாம்பு பூச்சு: மாடுகள் சண்டையிடும்போதும், விபத்துக்களாலும் கொம்பு முறிவதும், கொம்பு கழன்று விழுவதும் இயற்கை. இதற்கு வைத்தியம் செய்கிறோம் என்ற பெயரில் கருப்பட்டி மற்றும் சுண்ணாம்பினை சேர்த்து அரைத்து காயமடைந்த கொம்பில் பூசி விடுவார்கள். போதாக்குறைக்கு தலை முடியை கொத்தாக எடுத்து கொம்பை சுற்றிலும் கட்டி விடுவர். பத்து நாட்கள் கழித்து முடியை பிய்த்து வலுக்கட்டாயமாக இழுக்கும் போது கால்நடைகள் சொல்லொண்ணாத் துயரங்களை அனுபவிக்கின்றன.

எருக்கம்பால் நச்சு: கறவை மாடுகள் சினைப்பிடிக்கவில்லை என்ற காரணத்தினால் கர்ப்பப்பையின் வாய்ப்பகுதியான பெண் உறுப்பில் எருக்கம் பாலை இடுவார்கள். சில கால்நடைகள் நோயின் காரணமாகவோ அல்லது நச்சு தாவரங்களை உண்பதாலோ சோர்ந்தும், உடல் சிலிர்ப்புடன் காணப்படும். இதனை தவறாக புரிந்து கொண்டு ஓணான், மாட்டின் மேல் விழுந்துள்ளது எனக்கருதி துண்டு துணியை கழுத்தில் இறுக்கி கட்டி விட்டு மூச்சு விட முடியாமலும், நாக்கை வெளியே தள்ளும் அளவுக்கு கொடுமை செய்வர்.

வெந்த புண்ணில் வேல்: கால்நடைகளுக்கு கோமாரி நோய் தாக்கினால் கால் குளம்புகளில் புண்கள் ஏற்படும். இப்புண்ணில் பினாயில் கிருமி நாசினியை ஊற்றுகின்றனர். இதனால் புண் வெந்து மாடுகளுக்கு மேலும் வேதனையை தரும். இக்கொடூரமான சிகிச்சை முறைகள் எல்லாம் முறையானவை அல்ல. இவற்றால் ஏற்படும் வேதனைகளை வாயிருந்தால் கால்நடைகள் சொல்லி நொந்து சாபமிட்டிருக்கும். இக்கொடூர காரியங்களில் நெஞ்சில் ஈரமில்லாத மனிதர் சிலர் ஈடுபடும்போது, ''நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே... இந்த நிலை கெட்ட மனிதரை நினைத்து விட்டால்...'' என சுப்பிரமணிய பாரதியாரின் வரிகள் நினைவுக்கு வருகிறது.

- டாக்டர் வி.ராஜேந்திரன்,
முன்னாள் இயக்குனர்,
கால்நடை பராமரிப்பு துறை, நத்தம்.


நன்றி : தினமலர்.

Tuesday, 23 August 2016

Food Guide to Help You Eat Healthy & Stay Fit This Monsoon



The monsoons are here! Whether you’re clicking your heels and dancing with joy or sulking at home to avoid the rains, it’s that time of the year when it’s pouring cats, dogs and, let’s not forget, bacteria!.

When nature is washing everything clean and crops are getting their thirst quenched, we’ve got to be careful – more than usual – about what we’re eating and putting into our bodies.

Lovneet Bhullar Batra, Clinical Nutritionist, answers questions about eating healthy during the monsoons.

What should my monsoon game plan be?

You’re already reaching for the pakoda, aren’t you? Slow down. Your fried treats might end up making you feel slightly ill as they are salty and cause water retention. 

Lovneet explains, “The moisture content in the air during monsoons is quite high. This slows down our system and digestive processes.”The idea is to reduce the burden on your system. Fried food, heavy meals and the wrong veggies might make you feel sluggish and bloated. And since we always recommend switching to organic food, perhaps the monsoons are a good time to start?

What should I eat to stay energetic?

Lovneet suggests you “choose easy-to-digest, low-fibre foods like veggies and fruits.” She recommends steaming or sautéing foods to get the maximum benefit. These cooking techniques render them free of contamination and also make them comfortingly warm for consumption.If you have a fondness for salads, make them with organic veggies and cook or blanch them before eating.

What veggies or fruits are best?


“Low-fibre foods and cereals that are easier to digest are better. Monsoons are also the ideal time to go vegetarian and eschew meats,” suggests Lovneet. She also has advice on which fruits to eat: “Always go for whole organic fruits, like apples, bananas and citrus fruits like oranges and mosambis.” “Watery organic vegetables like ghiya, tori, tinda and turai are also a healthier option as they are low in fibre and will leave you feeling light and energetic.Herbs like turmeric and garlic are essential during this season,” says Lovneet.

Food you should avoid: Vegetables like cauliflower and cabbage that are more susceptible to worms or infection are best avoided. As are fruits like water melon.

What about eating out?

Two words: Exercise caution.
Lovneet explains,“Food preparation hygiene can often be compromised during monsoons. I would definitely say ‘no’ to consuming food that has been sitting out, like cut fruits or veggies, due to the presence of bacteria in the air.” 

Being extra-careful about the kind of restaurants you eat at and ensuring you switch to cooked food is a great idea.

So, no pakodas and chai? Sad Panda

Indulge yourself – but in moderation. And instead of oil, we’d recommend organic ghee – which we LOVE!

Lovneet agrees: “Ghee is actually an easily digestible fat, as is coconut oil. It’s also easy on the colon. It is a saturated fat but, in limited quantities, actually has benefits like increasing good cholesterol.”

Myth busted: People use olive oil as they think it makes fried food healthier, but the fact is that since olive oil has a burning point that’s quite low, it is unsuitable for frying.

What about juices and chai?

Juices are a no-go.
“Most juices end up being full of sugar, so I’d advise you to avoid those. Up to two cups of chai is fine, especially when you brew them with ginger and tulsi,” says Lovneet. 

Switch to drinking hot drinks like flavoured teas for better health benefits.

I’m lazy/really busy. Can I just modify my existing meals?

“Simply leave out the greens and use organic produce like cucumbers, bananas and more. Bananas, in particular, are full of potassium, which boosts energy and is easily digestible. Also, add seeds like chia to your smoothies for a power boost,” says Lovneet.
For those who love Indian food, she suggests dishes like “dal-chawal, which are great for lunch or dinner; they’re light, protein-rich and easily processed by your system. And while you might have a fondness for rajma or chhole, yellow moong dal is one of the best options.”
She also recommends snacks like makhana, as well as breakfast items like idlis, poha and upma.

Courtesy : http://www.thebetterindia.com

 


 







 



Sunday, 21 August 2016

காவு வாங்கும் கலப்பட எண்ணெய்கள்!

எந்த எண்ணெயும் நல்ல எண்ணெய் இல்லை!

ஏற்கனவே நாம் பல குழப்பத்தில் இருக்கிறோம்… இதில் ஒவ்வொருவரும் டாக்டராக மாறி ஆலோசனை என்ற பெயரில் நம் குழப்பத்தை அதிகப்படுத்திக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். அதிலும் சமையல் எண்ணெய் பற்றி வெளிவரும் விளம்பரங்கள் ஒவ்வொன்றும் அநியாய குழப்பம். ‘சந்தையில் விற்பனையாகும் எண்ணெய்களைப் பயன்படுத்தினால் உங்கள் இதயத்தில் மெழுகு படியும். எங்கள் எண்ணெயில் அது கிடையாது’ என்று சமீபத்தில் ஒரு விளம்பரம் வெளியாகிக் கொண்டிருக்கிறது.

Image & Article curtesy : குங்குமம் டாக்டர்
எல்லா எண்ணெயிலுமே பிரச்னைஎன்றால் எந்த எண்ணெயைத்தான் பயன்படுத்துவது  என்று இதய சிகிச்சை மருத்துவரான ஜாய் தாமஸிடம் கேட்டோம்…‘‘எண்ணெய் கலப்படம் என்பது சாதாரணமாகிவிட்டது. காஸ்மெட்டிக் ஆயில் என்கிற தேங்காய் எண்ணெய் போன்றவற்றில் செய்கிற கலப்படத்தால் பெரிய பிரச்னைகள் எதுவும் வரப்போவதில்லை. சருமத்தில் அலர்ஜி, எரிச்சல், காயம் போன்ற சின்னச் சின்ன தொந்தரவுகள்தான் ஏற்படும். அரிதாக சில பெரிய பிரச்னைகள் உண்டாகலாம். ஆனால், சமையல் எண்ணெயில் நடக்கும் Adulteration என்கிற கலப்படம்தான் நம் உடனடி கவனத்துக்குரியது. 

சில விளம்பரங்களில் சொல்லப்படுவது போல சமையல் எண்ணெய் கலப்படங்கள் ரத்த நாளங்களில் படியாது. கொழுப்பு மட்டும்தான் அப்படிப் படிந்துகொள்ளும். ரத்த ஓட்டம் பாதிக்கப்பட்டு மாரடைப்பாக வரும் வாய்ப்பும் கலப்பட எண்ணெய்களால் இல்லை. கொழுப்பு எண்ணெய்கள் சூடான நிலையில் உருகி திரவ வடிவத்துக்கு மாறும். குளிர்ந்த நிலையில் உறைந்துவிடும்.

அதுபோல இந்த கலப்பட எண்ணெய்கள் மாறுவதில்லை. கலப்பட எண்ணெய்க்கு ஒரே தன்மைதான் உண்டு. அது எப்போதும் திரவ வடிவில்தான் இருக்கும். அதேபோல, இந்த கலப்பட எண்ணெய்களால் இதயம் நேரடியாகப் பாதிக்கப்படுவதும் இல்லை. இதயத்தின் மின் திறன் வேண்டுமானால் பாதிக்கப்படலாம். அதாவது, இதயத் துடிப்பின் விகிதம், ரத்தத்தை உள்வாங்கி வெளியேற்றும் தன்மை போன்றவை பாதிப்புக்குள்ளாகும். இந்த உண்மை சில ஆய்வுகளிலும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

இவற்றைத் தாண்டி கலப்பட எண்ணெய்களால் ஏற்படும் முக்கியமான பிரச்னை கல்லீரல் பாதிப்பு. நாம் சாப்பிடும் உணவு குடலிலிருந்து முதலில் கல்லீரலில் சென்றுதான் சேர்கிறது. அங்குதான் கார்போஹைட்ரேட், புரதம் என உணவு உடைக்கப்பட்டு செரிமானம் நடக்கிறது. அதனால், கலப்பட எண்ணெய்களால் கல்லீரலே பெரிதும் பாதிக்கப்படும்.

இந்த எண்ணெய்கள் கார்சினோஜெனிக் என்கிற புற்றுநோயைஉண்டாக்கும் அபாயம் கொண்டவை. அதனால் கல்லீரல் புற்றுநோய் வரும் அபாயமே இதில் அதிகம். கல்லீரல் உடலின் மிகவும் முக்கியமான உறுப்பு. கல்லீரல் மாற்று சிகிச்சை என்பது மிகவும் காஸ்ட்லியான அறுவை சிகிச்சையும் கூட. எல்லோராலும் செய்துகொள்ளவும் முடியாது. இதில் இன்னும் ஒரு அபாயமும் உண்டு.

கல்லீரல் மட்டும் பாதிக்கப்பட்டால் மாற்று சிகிச்சை செய்து கொண்டு தப்பித்துவிடலாம். இந்த புற்றுநோய் செல்கள் உடல் முழுவதும் பரவிவிட்டால் கல்லீரல் மாற்று சிகிச்சையும் கைகொடுக்காது;6 மாதங்களில் இருந்து ஒரு வருடத்துக்குள்உயிரிழப்பு ஏற்படுவதற்கான அபாயமும் அதிகம்.

அதனால், இந்தப் பிரச்னையின் தீவிரத்தை எல்லோரும் உணர வேண்டும். மக்களின் அத்தியாவசியப் பயன்பாட்டில் இடம்பிடித்திருக்கும் எண்ணெய் கலப்படத்தை அரசாங்கம் தீவிரமாகக் கண்காணித்துக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். மக்களின் உயிருக்கு ஆபத்து விளைவிக்கும் வகையில் கலப்படம் செய்கிறவர்களை சமூக விரோதிகளாகத்தான் கருத வேண்டும்.

அரசாங்கம் இவர்கள் மேல் தீவிரமான, உறுதியான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும். எண்ணெய் நிறுவனங்களுக்கு வியாபாரம் செய்யும் உரிமை உண்டு. தங்கள் தயாரிப்பின் பெருமைகளைச் சொல்லவும் உரிமை உண்டு. ஆனால், பொதுமக்களை அச்சுறுத்தும் வகையில் தவறான விளம்பரங்களைச் செய்ய யாருக்கும் உரிமை இல்லை. இது தார்மீக ரீதியாகவும் பெரும் தவறு’’ என்கிறார் ஜாய் தாமஸ்.

சமையல் எண்ணெயில் மெழுகு ஏன் கலக்கிறார்கள் என்ற நம் கேள்விக்கு நுகர்வோர் ஒருங்கிணைப்பு அலுவலரான சோமசுந்தரம் விளக்கமளிக்கிறார்.
‘‘இந்த கிரீமை பூசிக் கொண்டால் சிவப்பாகிவிடலாம் என்று சில விளம்பரங்கள் வருகின்றன. அதுபோலத்தான் எண்ணெயில் வாக்ஸ் கலப்படம் என்பதும். இது ஒரு விற்பனைத் தந்திரம். ஏனெனில், மெழுகை எண்ணெயில் கலக்க முடியாது.

மெழுகின் குணமே வேறு. சமையல் செய்து முடித்தபிறகு பாத்திரத்தில் படியும் எண்ணெய் கறையைத்தான் Wax என்று குறிப்பிடுகிறார்கள். எந்த எண்ணெயில் சமையல் செய்தாலும் கறை படியத்தான் செய்யும்.

ஆனால், வாக்ஸ் என்றவுடன் மெழுகை எண்ணெயில் கலக்கிறார்கள் போல என்று மக்கள் நினைத்துக் கொள்ளும் வாய்ப்பு இருக்கிறது.மக்களைத் தவறான வழிக்குத் திசை திருப்பும் விளம்பரம் இது. குறைவான விலையில் அரசாங்கமே விற்கிற பாமாயில் பற்றியும் இப்படித்தான் தவறான அபிப்பிராயத்தை மக்களிடம் உருவாக்கி வைத்திருக்கிறார்கள்.

தேங்காய் எண்ணெய் கெடுதல் என்ற நம்பிக்கையையும் இப்படித்தான் உருவாக்கினார்கள். இதுபோன்ற விளம்பரங்களைப் பற்றி Advertisement Standards Council of India என்ற அமைப்பில் புகார் செய்யலாம். மும்பையில் இருக்கும் இந்த அமைப்பு பற்றிய விவரங்களை இணைய தளங்களில் பார்த்துத் தெரிந்துகொள்ளலாம்.

இதேபோல ஒரு எண்ணெய் நிறுவனம் கலப்படம் செய்கிறது என்று சந்தேகப்பட்டால் குறிப்பிட்ட எண்ணெயின் மாதிரியை எடுத்து அரசாங்கத்தின் பகுப்பாய்வுக்கூடத்துக்கு அனுப்பி பரிசோதனை செய்து உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளலாம். 500 ரூபாயிலேயே இந்த பரிசோதனை செய்துவிடலாம்.

உணவுப் பாதுகாப்புத்துறையிடமும் புகார் அளிக்கலாம். தவறு உறுதியானால் சட்டப்படி நடவடிக்கை எடுக்க முடியும். தனிமனிதராக இந்த நடவடிக்கைகளை முன்னெடுக்க முடியாதபட்சத்தில் தன்னார்வத்தொண்டு நிறுவனங்கள் மூலமாகவோ எங்களைப் போன்ற நுகர்வோர் அமைப்பிடமோ உதவிகளைக் கேட்கலாம். நாங்கள் தேவையான உதவிகளைச் செய்வோம்.

இதையும் விட முக்கியமான விஷயம், நம் முன்னோர்கள் பயன்படுத்தி வந்த கடலை எண்ணெய், நல்லெண்ணெய், தேங்காய் எண்ணெய்தான் எப்போதுமே பாதுகாப்பானவை. நம் ஊரின் வெப்பநிலைக்கும், நம் வாழ்க்கைமுறைக்கும் இந்த 3 எண்ணெய்கள்தான் ஆரோக்கியமானவையும் கூட. இதைத்தாண்டி இன்று சந்தையில் விற்பனையாகி வரும் எல்லா எண்ணெய்களுமே பிரச்னைகளுக்குரியவைதான்’’ என்கிறார்.

எந்த எண்ணெயைத்தான் வாங்குவது?
Refine, Bleach, Deodorised இந்த மூன்று விஷயங்களும் ஒரு எண்ணெயில் இருக்கக் கூடாது. எந்த உணவுப்பொருளாக இருந்தாலும் அது குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவுக்குள் கெட்டுப் போய்விடும். அதனால் ஒரு பொருளின் வாழ்நாளை நீட்டிப்பதற்காக செய்யப்படும் வேதிவினைதான் Refine. அடுத்து Bleach என்பது எண்ணெயை சுத்தமாகத் தண்ணீர் போல காட்டு வதற்காக செய்யப்படும் வேதிவினை.

அடுத்து எண்ணெய் நமக்குப் பிடித்த வாசனையில் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக எண்ணெயின் நிஜமான மணத்தை மாற்றி வேதிப்பொருட்களைக் கலக்கும் முறை. தரமான எண்ணெய் கொஞ்சம் கெட்டியாகத்தான் இருக்கும். தண்ணீர் போல இருக்காது. பளிச்சென்று சுத்தமாகவும் இருக்காது.

கடலை எண்ணெய் என்றால் அதன் வாசனை கொஞ்சமாவது இருக்கும். வித்தியாசமான நறுமணம் எதுவும் இருக்காது. இந்த 3 விஷயங்களையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். முக்கியமாக, விளம்பரங்களைப் பார்த்து எண்ணெய் வாங்குவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். எல்லாப் பொருட்களுக்குமே இது பொருந்தும். எண்ணெயைப் பொறுத்தவரை குடும்ப நல மருத்துவரிடமோ, இதய சிகிச்சை மருத்துவரிடமோ ஆலோசனை கேட்டுத் தேர்ந்தெடுப்பது இன்னும் பாதுகாப்பானது.

எண்ணெய் பயன்பாட்டிலும் பேலன்ஸ்டாக இருங்கள்!

கொஞ்சம் தானிய உணவு, கொஞ்சம் கீரை, கொஞ்சம் பழங்கள் என்று உணவில் சரிவிகிதத்தை மருத்துவர்கள் கடைப்பிடிக்கச் சொல்கிறார்கள். அந்த பேலன்ஸ்டு டயட் முறை எண்ணெய் பயன்பாட்டிலும் அவசியம். வீட்டுக்கு மாதம் 2 லிட்டர் எண்ணெய் சமையலுக்குத் தேவை என்றால் ஒரே எண்ணெயை மட்டுமே 2 லிட்டர் வாங்கிப் பயன்படுத்துவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்.

ஏனெனில், ஒவ்வொரு எண்ணெயிலும் ஒவ்வொரு வகையான சத்துகள் உண்டு. இதை Essential fatty acid என்று மருத்துவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்கள். நல்லெண்ணெய், கடலை எண்ணெய், தேங்காய் எண்ணெய் என பல எண்ணெய்களை மாறி மாறிப் பயன்படுத்தும்போது நமக்குக் கூடுதல் பலன் கிடைக்கும். அதேபோல, சிலர் எண்ணெய் என்றாலே ஆபத்து என்று அலர்ஜியாவார்கள்.

அப்படி முற்றிலும் எண்ணெயைத் தவிர்ப்பதும் தேவையற்றது. எண்ணெயில் இருக்கும் சத்துகளும் நமக்குத் தேவை. நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டிய விஷயம் எண்ணெயை எந்த அளவுக்குப் பயன்படுத்துகிறோம், எந்த எண்ணெயைப் பயன்படுத்துகிறோம், எப்படி பயன்படுத்துகிறோம் என்பதைத்தான்.

Saturday, 20 August 2016

Water Conservation : Broad Bed and Furrow System (BBF)

Rainfed farming in semiarid tract is a risky enterprise. Fluctuations in timing of onset of monsoon, erratic rain distribution during the crop season, sudden occurrence of high intensity rain storms and absence of in-situ water harvesting systems are major constraints in crop production in these areas. Although the amount and timings of precipitation received by crop cannot be altered but proper management of its utilization can improve crop yields.

In irrigated farming, planting on flat lands and flood irrigation are commonly used practices. Main problems associated with such practices include higher input use (such as irrigation water, fertilizer, manpower etc.), declining water table because of over exploitation of ground water resources for irrigation, greater downward movement of water fertilizer and pesticide below root zone. higher pest incidence and poor control of weeds and diseases. Thus in irrigated farming also, although intensive agriculture has brought substantial enhancement in production of food grains but it has threatened the environment safety and promoted' the degradation and inefficient use of basic resources such as land, water and fertilizer. Hence there is a need to manage both rain and irrigation water efficiently by adopting appropriate soil management technology.

Broad Bed and Furrow System (BBF)

The Broad Bed and Furrow system has been mainly developed at the International Crops Research Institute for the Semi-arid Tropics (ICRISAT) in India. A comprehensive research programme was carried out on-station for eight years before being taken for on-farm adaptive research at Tadthanapalle in Medac district. It is a modern version of the very old concept of encouraging controlled surface drainage by forming the soil surface into beds. In medieval times in Britain this was used for improving pastures and called "rigg and furrow".

The recommended ICRISAT system consists of broad beds about 100 cm wide separated by sunken furrows about 50 cm wide. The preferred slope along the furrow is between 0.4 and 0.8 percent on vertisols. Two, three, or four rows of crop can be grown on the broad bed, and the bed width and crop geometry can be varied to suit the cultivation and planting equipment. 

In India the system has been used mainly on deep vertisols (heavy black clay soils sometimes called cotton soils); wide beds are used on a gentle grade and they are formed by ox-drawn wheeled tool carriers. 
Image courtesy : TNAU
Objectives:
    (a)     To encourage moisture storage in the soil profile. Deep vertisols may have soil moisture storage up to 250 mm, which is sufficient to support plants through mid-season or late-season spells of drought. The possibility is also increased of double cropping by means of inter-cropping or sequential cropping. The large water storage capacity of the soil supports growth more easily during the subsequent dry but cooler post-rainy season.

    (b)     To dispose safely of surplus surface run-off without causing erosion.

    (c)     To provide a better drained and more easily cultivated soil in the beds. There is only a narrow range of moisture conditions during which the soil can be efficiently tilled or planted, and timeliness is a key factor. Only about 20 percent of the deep vertisols in India are cropped during the rains, mainly because of poor workability when wet.  If a crop can be established during the early rains, the profile is usually near saturation only for short periods during the latter half of the season, water is more efficiently utilized, and there is less need for run-off collection and storage. The possibility is also increased of double cropping by means of inter-cropping or sequential cropping. Tillage of the raised beds may be possible before the rains, introducing the possibility of dry seeding ahead of the rains in areas where the start of the rainy season is fairly reliable, and there is a good chance of follow-up rains to ensure the establishment of the germinating crop. The difficulty of preparing a seed bed during the dry season in these hard clay soils has been greatly improved by the use of broad beds and animal-drawn equipment.

    (d)     The possibility of the re-use of run-off stored in small tanks . Small amounts of life-saving irrigation applications can be very effective in dry spells during the rains, particularly on soils with lower storage capacity than the deep vertisols.
The BBF system is particularly suitable for the vertisols. The technique works best on deep black soils in areas with dependable rainfall averaging 750 mm or more. It has not been as productive in areas of less dependable rainfall, or on alfisols or shallower black soils - although in the latter cases more productivity is achieved than with traditional farming methods. Other methods, with more emphasis on storage and irrigation within a package which includes BBF, are more likely to be viable for the alfisols. It is also stressed throughout the ICRISAT research that the BBF system should not be considered in isolation, but only as part of an improved farming systems package.

An important component of the system is an ox-drawn wheeled tool bar, which can be used with ridgers to form the raised bed and also later for carrying precision seeders or planters. The tool carrier is thus used for the initial forming of the beds, the subsequent annual reshaping, and for all tillage, planting, and inter-row cultivation.

source :  fao.org

arccjournals.com 

Friday, 19 August 2016

பள்ளிப்பருவப் பழத்தை மறந்துபோனோமே! : இலந்தை

பள்ளிக்கு வெளியே விற்கப்படும் பழம், அந்தக் காலத்தில் குழந்தைகளால் அதிகம் உண்ணப்பட்ட பழம், இலந்தைப் பழமாகவே இருக்க வேண்டும். அதற்குக் காரணம், அதன் புளிப்பு கலந்த சுவை. 
Image & Article courtesy : தி இந்து
பழங்கள் உணவாக மட்டுமின்றி மருந்தாகவும் பண்டைய காலத்திலிருந்தே பயன்படுத்தப்பட்டுவந்துள்ளன. இவற்றில் வைட்டமின் சி, சர்க்கரைகள், கனிம உப்புகள், கரிம அமிலங்கள், கரோட்டின், தயமின், ரிபோஃபிளேவின், நியாசின், பெக்டின் போன்ற ஊட்டப் பொருட்கள் உள்ளன. பழம் ரத்தத்தைச் சுத்தமாக்குகிறது, உடலுக்குக் குளிர்ச்சியளிக்கிறது, வலியை அகற்றுகிறது, மலட்டுத் தன்மையை நீக்குகிறது. 

பழங்கள் உணவாக மட்டுமின்றி மருந்தாகவும் பண்டைய காலத்திலிருந்தே பயன்படுத்தப்பட்டுவந்துள்ளன. இவற்றில் வைட்டமின் சி, சர்க்கரைகள், கனிம உப்புகள், கரிம அமிலங்கள், கரோட்டின், தயமின், ரிபோஃபிளேவின், நியாசின், பெக்டின் போன்ற ஊட்டப் பொருட்கள் உள்ளன. பழம் ரத்தத்தைச் சுத்தமாக்குகிறது, உடலுக்குக் குளிர்ச்சியளிக்கிறது, வலியை அகற்றுகிறது, மலட்டுத் தன்மையை நீக்குகிறது. 

மருத்துவப் பலன்கள்
இது ஜோஷாண்டா என்ற ஆயுர்வேத மருந்துத் தயாரிப்பில் பயன்படுத்தப்படுகிறது; இந்த மருந்து மார்புக் கோளாறுகளை நீக்குகிறது. விதையோ குமட்டலை நீக்குகிறது, கருவுற்ற பெண்களின் வயிற்று வலியைப் போக்குகிறது, மயக்கத் தூக்கத்தைத் தாண்டுகிறது, வயிற்றுப் போக்கைத் தடுக்கிறது, கருவுறுதலைத் தடை செய்கிறது (Oral Contraceptive), காயங்களைப் போக்குகிறது. வேர் குளிர்ச்சி ஊட்டுகிறது, கபத்தைப் போக்குகிறது, பித்தத்தையும் தலைவலியையும் நீக்குகிறது. பட்டை பல், ஈறு கோளாறுகளைப் போக்குகிறது. பட்டை வடிநீர் உணவுக்குழாய் கோளாறுகளை நீக்குகிறது. 

இலந்தையின் இலை ஆடு, மாடுகளுக்குச் சிறந்த தீவனமாக அமைகிறது. இதன் மரக்கட்டை வலுவானது, நிலைத்து உழைக்கக் கூடியது; பலவகை மரப்பொருட்கள் தயாரிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. வடஇந்தியாவில் இந்த மரம் அரக்கு உருவாக்கும் (Shellac) பூச்சியின் உறைவிடமாகச் செயல்படுகிறது.
ஒதுக்கப்படும் பழம்
கடந்த காலத்தில் நன்கு போற்றப்பட்ட இந்தத் தாவரம் தற்போது தமிழகத்தில் பரவலாக ஒதுக்கப்பட்டுவருவது கவலையளிக்கிறது. வட இந்தியாவிலிருந்து பெறப்படும் பெரிய வகைப் பழங்கள் ஓரளவுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், தமிழ்நாட்டின் சிறிய வகைப் பழங்கள் பெரிதும் ஒதுக்கப்படுகின்றன. நான் அறிந்தவரை இது எந்தப் பழக்கடையிலும், குறிப்பாக நகரக் கடைகளில் விற்கப்படுவதில்லை. நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, விரும்பி, ருசித்துச் சாப்பிட்ட இலந்தைப் பழம் தற்போது கிராமப்புற, சிறிய நகர்ப்புறப் பள்ளிகளின் நுழைவாயிலுக்கு அருகில் வயதான பெண்களால் கூறுகட்டி விற்கப்படுவதை மட்டுமே காண முடிகிறது. இந்தப் பழத்தைப் பிரபலப்படுத்தத் தகுந்த முயற்சிகள் உடனடியாக மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். 

கடந்த காலத்தில் நன்கு போற்றப்பட்ட இந்தத் தாவரம் தற்போது தமிழகத்தில் பரவலாக ஒதுக்கப்பட்டுவருவது கவலையளிக்கிறது. வட இந்தியாவிலிருந்து பெறப்படும் பெரிய வகைப் பழங்கள் ஓரளவுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், தமிழ்நாட்டின் சிறிய வகைப் பழங்கள் பெரிதும் ஒதுக்கப்படுகின்றன. நான் அறிந்தவரை இது எந்தப் பழக்கடையிலும், குறிப்பாக நகரக் கடைகளில் விற்கப்படுவதில்லை. நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, விரும்பி, ருசித்துச் சாப்பிட்ட இலந்தைப் பழம் தற்போது கிராமப்புற, சிறிய நகர்ப்புறப் பள்ளிகளின் நுழைவாயிலுக்கு அருகில் வயதான பெண்களால் கூறுகட்டி விற்கப்படுவதை மட்டுமே காண முடிகிறது. இந்தப் பழத்தைப் பிரபலப்படுத்தத் தகுந்த முயற்சிகள் உடனடியாக மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். 

நன்றி : தி இந்து


Thursday, 18 August 2016

The political economy of why reforms elude agriculture

It is a well-known fact that unlike in the industrial, financial or other services sectors, reforms have mostly bypassed agriculture. The rigid and illiberal policies that continue to exist in agriculture severely restrict its potential to contribute to employment generation and poverty reduction. It, then, raises the question: why does reform elude agriculture?

Image & Article courtesy : The Indian Express
The answer may lie in the political economy of agriculture, which, in turn, is a product of the interplay of three major forces: a) the situation in the factor markets (land, labour and capital); b) the role of rural commercial capital; and c) globalisation. Let me briefly explain each of these elements — how they mutually clash and generate the friction, slowing down reform in agriculture.

The factor markets in agriculture represent some of the most frozen parts of our economy, where time seems to have stood still since roughly the first decade after Independence. In the case of land, tenancies were abolished along with dismantling of the zamindari system in practically all states by the 1950s. But the result is that informal tenancies flourish and with no legal protection to tenants. There is data showing that the majority of farmers leasing in land now are small and marginal cultivators, who together constitute some 85 per cent of all holdings. The absence of a legal land lease market has hurt these cultivators the most. Lack of tenancy documentation deprives them of access to subsidised formal crop credit, insurance, power and other inputs, while restricting their ability to absorb new productivity-enhancing technologies.

Coming to labour, while this is an area generally seen to be fraught with high risks for reform, the situation of rural labour markets is all the more primitive. While governments have promoted the use of modern technology in seeds and other inputs, they have shied away from unleashing the full power of farm mechanisation. While the underlying motive may be the fear of displacing labour – not borne out on the ground, where the reality is one of growing scarcity and non-availability during the peak agricultural season – the ultimate cost has been farm productivity: Our yields in most crops are around half of China’s. Small and marginal cultivators have again been the worst sufferers. They cannot hope to own modern farm equipment and are also unable to access these in the absence of custom hiring centres.

With regard to capital, the Situational Survey of Agriculture for 2013 revealed that only 60 per cent farmers could avail of credit from formal financial institutions, whether banks or cooperative credit societies. In the case of small and marginal farmers, about 85 per cent are still dependent on the village moneylender and informal credit markets, where interest rates start at 24 per cent per annum. No wonder, the survey also showed 52 per cent of all agricultural households in India to be indebted, with Andhra Pradesh (92.9 per cent), Telangana (89.1 per cent) and Tamil Nadu (82.5 per cent) topping the charts.

Linked to these is the role of the other two elements. The stark reality is that rural commercial capital — personified by the large landowner, the moneylender and the mandi commission agent/trader — still dominates the farm credit sector. This form of capital is inherently risk-averse, only seeking to reproduce itself. It courts political patronage to resist any reform or entry of competitors. The entrenched power of rural commercial capital probably explains how even the most tentative and limited of marketing reforms, initiated now and then, have got thwarted in most states.

The impact of globalisation, too, needs to be looked at against this backdrop of rigid factor markets and primitive rural commercial capital. Integration of a few commodities such as cotton, soyabean, rice and high-value fruits and vegetables into global value chains has exposed large number of farm households to price volatility and risks, which they can neither understand nor control. More importantly, the safeguards and instruments available to producers in more developed markets — futures, hedging or even risk insurance — aren’t accessible to farmers here. The result can be widespread distress (as in the case of cotton when it went through a global downturn after 2013), fuelling the notion that all reform in agriculture is risky and dangerous.

China’s example shows that reforms in the primary sector have to begin with the basic factor markets. The farming community must taste the benefits of reforms first in its immediate neighbourhood — through easier land leasing laws, affordable and timely credit and other financial services, and also access to inputs, mechanisation and transparent markets. That would help build a constituency to support a larger and longer term agenda for reform in agriculture, including rationalisation of subsidies. Policy makers seeking quick solutions through ad hoc, surface-level interventions will only come to grief.

From plate to plough: Seeds of change

Image courtesy : Wikipedia
On Independence Day, we salute our freedom fighters. We also remember Lal Bahadur Shastri who gave us the slogan, jai jawan, jai kisan.

Atal Bihari Vajpayee expanded the slogan to jai jawan, jai kisan, jai vigyan. The present government has an array of slogans for the farmers. Prime Minister Modi has coined so many — swacchh bharat, more crop per drop, har khet ko pani among them — that it is hard to identify the most important one. Slogans are important as they reflect not only the leader’s vision but also help to mobilise the masses.

However, if slogans are not backed by a clear strategy and financial resources, they will fizzle out.

A look at the historic evolution of the agri-food space to identify catalytic contributions by leaders of the day reveals interesting facts. Let us start with the Nehruvian era. The first five year plan (FYP) focussed on irrigation (big dams). The second FYP (1956-61) was driven by Prime Minister Nehru’s economic philosophy of the mixed economy, with the state playing a dominant role, and focused on heavy industry. For food, however, he relied on PL480 aid (mainly wheat) from the US. When India faced back-to-back droughts in the mid 1960s, Shastri realised the folly of this model. For a country that lived “from ship-to-mouth”, two consecutive droughts and a 72-hour suspension of food aid from the US (due to political differences over Vietnam) were enough to ring the alarm bells.

The crisis sowed the seeds of the first major transformational change in Indian agriculture. Nearly 18,000 tonnes of high yielding variety seeds of dwarf wheat were imported from Mexico, and Agricultural Prices Commission (APC), now known as CACP, and the Food Corporation of India (FCI) were created to incentivise farmers to adopt new technology. By 1971-72, India became nearly self-sufficient in basic staples. This transformational change was the Green Revolution.

Shastri also took another transformational decision that changed the course of India’s milk sector, which was to create the National Dairy Development Board (NDDB), with Verghese Kurien as its chairman. The NDDB gave India the White Revolution, which turned the country into the largest producer of milk in the world.

Image courtesy : Wikipedia
Indira Gandhi went socialist and strangulated grain markets by taking over wholesale trade in wheat in 1973-74 and rice in the following season. She failed miserably and India was forced to import grain again.

The biggest decision thereafter in the agri-food space was taken by Vajpayee when he allowed GM technology in cotton in March 2002 and in the process launched the gene revolution. This made India the second largest producer and exporter of cotton, with net gains of about $55 billion during 2002-2015.

UPA I and UPA II saw the global commodity price boom. Manmohan Singh’s government offered significant increases in minimum support prices. This increased production, stocks and exports to unprecedented levels. India exported more than 60 million tonnes of cereals during 2012-14, and overall agriculture exports touched $42 billion in FY14.

More recently, Modi’s government is seen struggling to revive the agri sector in the wake of back-to-back droughts in 2014 and 2015. In his town hall meeting, Modi acknowledged that Indian agriculture held the key to India’s growth. A week before, in a meeting at NITI Aayog for 15 years’ vision and planning, he stated emphatically that focus on agricultural productivity alone will not suffice, and that we needed a holistic approach including food processing, access to markets etc. Further, he added that the time for incremental changes was over, and that we now needed transformational ideas and policies. He is spot on.

What are PM Modi’s transformational ideas and policies in the agri food space? So far, it has been only slogans and little action. The Indian farmer and farming is limping due to heavy dependence on monsoons. Slogans like har khet ko pani and more crop per drop under the PM’s Krishi Sinchayee Yojana (PMKSY) are nowhere near transformational as they have only paltry resources (Rs 5,767 crore) and fragmented governance across three ministries.

If PM Modi really wants to usher in transformational changes in India’s agri food space, our submission is he focus on just three things.

One, put food and fertiliser subsidies under Direct Benefit Transfer (DBT) to beneficiaries’ accounts. Tie it with deregulating fertiliser prices and imports, and shrink the public distribution system, which is marred by massive leakages (above 40 per cent) and high costs. This will save him save a minimum of Rs 50,000 crore annually, which he should put in water management (PMKSY).

Two, ensure at least all NDA-ruled states carry out genuine agri market reforms, that is, break the monopoly of APMC markets by creating alternative private sector/farmers’ markets, allowing direct purchases from farmers, capping commissions plus taxes at 3 per cent (1 plus 2), abolish or drastically prune Essential Commodities Act (ECA), liberalise retail and e-commerce to create all India markets.

Three, usher in a brown revolution by incentivising precision agriculture. It will help save precious water, fertilisers, maintain soil fertility of Mother Earth, and make agriculture not only sustainable but also productive and profitable to farmers.

If PM Modi can do these, he will go down in history as having transformed the Indian agri-food space. Else, we are afraid, his slogans may boomerang.

source:The Indian Express

Tuesday, 16 August 2016

Biofortification: Micronutrient-built-in grains

Mahatma Gandhi was always advocating us to eat hand pound rice and hand ground wheat rather than eating polished rice. Yet we continue using machine-polished cereals because they can be stored longer. But machine-polishing removes the bran (surrounding the seed) containing the pericarp and the ‘aleurone layer’ which have small amounts of essential nutrients such as some vitamins, iron, zinc and other inorganic components. So, Gandhiji was right! Machine-polished grains are thus poorer in such “micronutrients.”
Image source : Wikipedia
This leads to what is today termed as “hidden hunger.” You may a eat stomach full of food everyday and yet miss out on these micro-nutrients essential for the growth and health of the body. UN agencies estimate that hidden hunger affects one in every three children across the world, leading to deficiency in physical growth and development of the brain. Children missing out on vitamin A suffer from vision problems. Missing out on iron leads to blood disorders while deficiency in zinc retards growth, causes diarrhoea, hair loss, lack of appetite and other health issues.

A programme in India, started way back in the 1970s by Dr Ramalingaswami of ICMR, administering large amounts (megadose) of vitamin A every six months to children, has been found serving in helping them come out of “night blindness.” This is because a derivative of vitamin A is essential in the retina of the eye in harvesting light and converting it into electrical signals which aid the process of vision.

Dr Maharaj Kishan Bhan, earlier at the All India Institute of Medical Sciences and was the Secretary of the Department of Biotechnology of the Government of India in New Delhi has come out with a salt mixture containing some of the micronutrients including zinc and iron, to be given to children suffering from diarrhoea and dehydration. The results are strikingly positive; with micronutrient supplementation, particularly zinc, in young children with acute diarrhoea was found to be very useful indeed.

Why is zinc so important to the body? This is because over 300 enzymes in our body use zinc as an essential component in their action. Zinc is essential in supporting our immune system, in synthesising (and degrading) DNA, in wound healing and several other activities. And the amount of zinc we need is not very much. In a human body of, say, 70 kg, there is but 2 to 3 grams of zinc. But if the level falls down to below normal, growth is retarded, diarrhoea sets in, eye and skin lesions appear, and appetite is lost. Thus, addition of zinc in the daily diet becomes essential.

While downing tablets containing vitamins and some of these minerals is fine, this is no solution to billions of children, largely in the developing world. But what if, rather than supplementing these micro-nutrients separately, they become part and parcel of the rice, wheat and other cereals we eat daily? Are there rice or wheat plants which are inherently rich in some of these micronutrients? Can they be grown, cross-bred or hybridised with other conventional rice or wheat plants? This has been the dream of agricultural scientists across the country, and the group led by Dr Vemuri Ravindra Babu of the Institute of Rice Research (of the Indian council of Agricultural Research or ICAR) at Hyderabad has succeeded in doing so, after a pursuit that has lasted for over 12 years. A particular variety, termed DRR Dhan 45 (also termed IET 23832) is a zinc- rich rice plant developed by this group. It contains as much as 22.18 parts per million of zinc (the highest so far in released rice varieties) It is also moderately resistant to pests that kill rice plant by causing the leaf blast disease.

Arriving at DRR Dhan 45, the high zinc rice was not an easy task. Starting in 2004, it has involved screening several thousands of rice varieties from various parts of India, checking the zinc content in each, choosing as many as 168 of them which looked promising, analyzing the iron and zinc content in them, rigorously screening them and cross-breeding and combining the high yield plant with the high zinc one, and finally getting the variety IET 23832 or DRR Dhan 45. It has truly been a long haul and this effort of “biofortification” (meaning that the fortification or enrichment is inherent, rather than externally added, as in the Bhan method) succeeded. It is also important to note that the zinc and other mineral content are not lost upon polishing. The rice can thus be kept for long and used, and it tastes just as good as the conventional variety.

Also note that this is not a GM (genetically modified) crop, so it bypasses any unnecessary controversy. An added benefit is that DRR Dhan 45 has a low glycemic index (51 against 75 in conventional rice), so that it is good for diabetic patients. Dr Babu tells me that it also takes a little longer to digest and thus you feel sated! Their current coordination effort is to develop similar zinc and other nutrient rich varieties of wheat, maize and millets under the ICAR Biofortification. Let us wish them the very best in their endeavors!

source : The Hindu

அழிவிலிருந்து காக்கப்படுமா பனை மரங்கள்?

பாரம்பரிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததும் பல்வகைப் பயன்பாடு உடையதுமான பனை மரங்கள் அழிந்து வருவது கவலையளிப்பதாக இயற்கை ஆர்வலர்கள் கவலை தெரிவிக்கின்றனர். 

தமிழகத்தில் பல ஆண்டுகளுக்கு முன் 15 கோடிக்கும் அதிகமான பனை மரங்கள் இருந்ததாக கூறப்படுகிறது. வறட்சியைக் கண்காணிக்கும் அற்புதக் கருவியாக பனை மரங்கள் இருந்து வந்தன. ஏரிக்கரை கள் , விளை நிலங்களின் வரப்புகள் என எங்கெங்கும் வரிசை கட்டி பனை மரங்களை நம் முன்னோர் வளர்த்து வந்தனர். 

Image courtesy : Wikipedia
மண் அரிப்பைத் தடுத்து கரையை பலப்படுத்தும் இயற்கை அரணாக பனை மரங்கள் விளங்கி வந்தன. கடும் வறட்சியிலும் நீரைத் தேக்கி வைக்கும் வல்லமை வாய்ந்தது பனை மரம்.
உடல் உறுப்பு தானம் என்ற கருத்தியலை முதன் முதலாக அறிமுகப்படுத்தியதே பனை மரங்கள் தான் என்றே கூறலாம். அந்த அளவிற்கு பனையின் அத்தனை பாகங்களும் மனிதனுக்கு பயன்தரக் கூடியதாக இருந்து வந்துள்ளது.

பனை மரங்களின் வார் வீடு கட்டப்பயன்படும் அதன் ஓலை பண்டைய வீடுகளின் கூரைகளாகி பயனளித்தன. பனை நார் பொருட்களை கட்டுவதற்கு பன்பட்டது. பனம்பழங்களை சுட்டு பஞ்ச காலங்களில் பசியாறிய வரலாறும் உண்டு. இதன் நுங்கு அற்புத மருத்துவ குணம் வாய்ந்த உணவுப் பொருளாக இன்றளவும் விளங்கி வருகிறது.

பனங்கிழங்கு நார்ச்சத்து மிகுந்த சுவையான தின்பண்டம். பனங்கொட்டையின் சோறு எனப்படும் பகுதி புரோட்டீன் மிகுந்த உணவாகும். பனங்கரு்பபட்டி மிகச்சிறந்த மருத்துவ குணம் வாய்ந்த்தாகவும், தற்போது புழக்கத்தில் இருந்து வரும் சர்க்கரைக்கு மாற்றான இனிப்பாகவும் உள்ளது. பதநீர் உடலுக்கு குளிர்ச்சியை தரவல்லது. அது மட்டுமல்லாமல் பனை மரங்கள் சிட்டுக்குருவிகள் போன்ற உயிரினங்களின் புகலிடமாகவும் விளங்கி வந்தன.

இதன் வேர் 30 அடி ஆழம் வரை நிலத்தில் ஊடுருவி நிலத்தடி நீர் மட்டத்தை உயர்த்துவதில் முக்கிய பங்காற்றி வருகிறது. இத்தகைய சிறப்பு வாய்ந்த பனை மரம் தான் தமிழகத்தின் அரசு மரம் என்ற சிறப்பையும் பெற்றுள்ளது.

பல பெருமைகள் வாய்ந்த பனை மரங்கள் தற்போது அழிந்து வருகின்றன. பனை மரங்கள் அழிவது அந்தப் பகுதியின் எதிர்கால வறட்சிக்கு அறி குறி என்று கூறப்படுவதால் அவற்றை காக்க உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்பதே சமூக ஆர்வலர்களின் கோரிக்கை.

இதிகாச சிறப்பு மிக்கது
தொல்காப்பியம், ராமாயணம், திருக்குறள், போன்றவை எழுதப்பட்டது. பனை ஓலையில் தான் என்பது தனிச்சிறப்பு பனை ஓலைகள் இல்லையெனில் இது போன்ற காவிங்களும் இன்னபிற இலக்கியங்களும் நமக்கு காணக் கிடைத்திருக்காது.

கிட்டத்தட்ட 50 முதல் 60 பனை மரங்களிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் கருப்பட்டி 1 ஏக்கர் கரும்பி லிருந்து பெறப்படும் சர்க்கரைக்கு இணையானது. கரும்பிற்குத் தேவைப்படும் அளவு பனை மரத்திற்கு நீர் தேவைப்படாது என்பதே இதன் சிறப்புகளில் ஒன்று.

நன்றி : தினமலர்

Monday, 15 August 2016

சுதந்திர உணர்வும் அடிமை உணவும்

கிட்டத்தட்ட 500, 600 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மிளகு ஓரிரு டாலர் விலை உயர்ந்ததால்தான், 400 ஆண்டுகால அடிமை வாழ்வு இந்தியாவுக்கு ஏற்பட்டது என்கிறார்கள் வரலாற்றாளர்கள். அப்போது வரி செலுத்தக்கூடிய நாணயமாக மிளகு கருதப்பட்டது. அரபு வணிர்கள் மட்டுமே மிளகை இந்திய நிலத்திலிந்து எடுத்துச் சென்று ஐரோப்பாவில் வணிகம் செய்துவந்தனர். அந்தச் சூழலில், இந்த விலை உயர்வு ஐரோப்பிய அரசுகளுக்கு நெருக்கடி தந்தது. நாமே ஏன் மிளகு வணிகத்தைத் கையிலெடுக்கக் கூடாது, மிளகு விளையும் நிலத்தைக் கைப்பற்றக் கூடாது என்று ஐரோப்பியர்களுக்குள் ஏற்பட்ட சிந்தனைதான், இந்தியாவுக்குள் அவர்கள் நுழைய வழிவகுத்தது. இது வரலாறு அறிந்த சேதி. 
அதன் பின்னர், 400 ஆண்டுகள் ஆங்கிலேயருக்கு அடிமைப்பட்டு, எத்தனையோ பேர் ரத்தம் சிந்தித்தான் சுதந்திரம் பெற்றோம். இந்த சுதந்திர தின விழாவில் ஒவ்வொருவரும் மகிழ்வோடு பரிமாறிக்கொள்ளும் வாழ்த்து ‘சுதந்திர தின வாழ்த்துகள்’. அப்படி உச்சரிக்கும் நமது ஒவ்வொருவரது வாயுமே உண்மையில் இன்னும் ஆங்கிலேயனுக்கு அடிமைப்பட்டு இருக்கிறது என்பதுதான் கசப்பான உண்மை. 

அந்நியக் கை
அன்று அந்நிய நாட்டிலிருந்து வந்த உடைகளை உதறியெறிந்து, கதராடை உடுத்தி, ‘அந்நியப் பொருட்களைப் பகிஷ்கரிப்போம்’எனும் முழக்கத்துடன் சுதந்திர வேள்வித் தீ காந்தியடிகளால் மூட்டப்பட்டது. இன்று காலை முதல் இரவு வரை நம் பசிக்காகவும், வாய் ருசிக்காகவும், ஆற்றல் பெறவும், நோய்த் தடுப்பு பெறவும் சாப்பிடும் சராசரி உணவாகட்டும் அல்லது ஊக்க உணவாகட்டும் அதில் பெரும்பான்மைப் பகுதி நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ அந்நிய நாட்டுப் பிடியில்தான் இருக்கிறது. நாம் எதைச் சாப்பிட வேண்டும், நமக்கான தேர்வு எது, உலகம் ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய தரம் எது என அத்தனையுமே மறைமுகமாக வணிகச் சிந்தனையோடு பன்னாட்டு நிறுவனங்களால் பெரும்பாலும் நிர்ணயிக்கப்படுகின்றன. 

1992 டங்கல் அறிக்கைக்குப் பின்னர் மெல்ல மெல்ல உலகெங்கும் ஆதிக்க நாடுகளின் வசதிக்காக, வணிக வாய்ப்புகளுக்காக, சில 100 நிறுவனங்களின் பங்குக் கணக்குகளை எப்போதும் பத்திரமாக வைத்திருக்க, உணவுக் கொள்கைகள் தொடர்ந்து வகுக்கப்படுகின்றன. நம் தட்டில் பரிமாறப்படும் உணவு வேறொருவரால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. ஒட்டுமொத்த உணவுக் கொள்கையும் சரி, விவசாயக் கொள்கைகளும் சரி, சுதந்திரத்தின் அடிநாதமாக இருந்த சுதேசிச் சிந்தனையை முற்றிலும் சீரழித்துவிட்டன. நாமெல்லாம் முன்பு எப்போதோ ருசித்துவந்த காஷ்மீர் ஆப்பிள், சிம்லா ஐஸ்க்ரீம் ஆப்பிள் இன்று அநேகமாகக் கிடையாது. மாறாக 50% இறக்குமதி வரி கட்டிப் பெறப்படும், வாஷிங்டன் ஆப்பிளும் சீன ஆப்பிளும் பாகிஸ்தான் ஆப்பிளும் நம் பழக்கடைகளை அலங்கரித்துக் கொண்டிருக் கின்றன. 

குதிரைகளுக்கான உணவு கொஞ்சம் மிதமிஞ்சி விளைவதால், “அதுதான் உன் உடலைக் குறைக்கும். உனக்கேற்ற உணவு” என அறிவியல் தரவுகளோடு புது அடையாளம் பூசப்பட்டு, ஒவ்வொரு வீட்டு காலைச் சிற்றுண்டிகளையும் களவாடிவிட்டது ஓட்ஸ் தானியம். 

வணிகப் பிரச்சாரங்கள்
ஐரோப்பாவில் மத்தியத் தரைக்கடல் பகுதியில் தயாரிக்கப்படும் உணவுக்கு உலகில் பெரும் மதிப்பு உண்டு. அதற்கு முதல் காரணம், அங்கு கிடைக்கும் ஆலிவ் பழத்தின் எண்ணெய். ‘இந்த எண்ணெய் மட்டுமே உன் மாரடைப்பத் தவிர்க்கும்’ என வணிகப் பிரச்சாரம் செய்து, அந்த ஆலிவ் எண்ணெய் நம் வீட்டு அடுப்பங்கரைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டுவிட்டது. முன்பு சூரியகாந்தி எண்ணெய்க்காக நம் நாட்டுத் தேங்காய் எண்ணெயைப் பறிகொடுத்ததுபோல இன்று நல்லெண்ணெயையும் கடுகு எண்ணெயையும் பறிகொடுக்கிறோம். உலகில் உணவு உற்பத்தியில் தன்னிறைவு பெற்ற நாடாக நகர்ந்துகொண்டிருந்த வேளையில், கடந்த 10,15 ஆண்டுகளாகத் தொடர்ச்சியான சறுக்கல்கள். நம் வீட்டு சாம்பாரிலும் பருப்புப் பொடியிலும் நம் குழந்தைக்கு ஊட்டும் பருப்பு சாதத்திலும் கிட்டத்தட்ட 60%-க்கு மேலான பருப்பு தான்சானியா முதலான ஆப்பிரிக்க நாடுகளிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்படுகிறது என்பதை அறிவோமா? 

இந்தியத் தேவையில், இன்றைக்கும் 40% பருப்பு, பயறு உற்பத்தியில் இன்னமும் பின்னடைவில்தான் நாம் இருக்கிறோம். இந்த நேரத்தில் சுதந்திரத்துக்கு வித்திட்ட காந்தியின் ஆலோசகராகவும் சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் திட்டக் குழுவின் தலைவராகவும் இருந்த, நம்மில் அநேகம் பேர் மறந்துவிட்ட ஜே.சி.குமரப்பா எனும் தமிழனின் கூற்றுதான் நினைவுக்கு வருகிறது. காந்தியப் பொருளாதாரத்தை வடிவமைத்த அவர், 1940-களிலேயே, ஒரு கோடி மக்களுக்கு உணவுக்கும் உடைக்கும் என்ன உற்பத்தி இந்தியாவில் ஏற்பட வேண்டும்; அது கிராம ஊரக வளர்ச்சியோடு எப்படிக் கட்டமைக்கப்பட வேண்டும் எனத் தன்னுடைய நிலைபேற்றுப் பொருளாதாரத்தில் (economy of permanence) மிகத் தெளிவுபடக் கூறியிருந்தார். 

ஏன் மறந்தோம்?
இந்தியாவுக்குப் பெரிய அணைக்கட்டுகள், மிகப் பெரும் செயற்கை நீர்த்தேக்கங்கள் அவசியம் இல்லை. வெளிநாட்டு விவசாயக் கட்டமைப்பு வேறு, விரிவுபட்ட பரந்த இந்தியாவின் உயர் தட்பவெப்ப மண்டலம் வேறு என்று இந்த நாட்டுக்கான உற்பத்தியை இந்த நாட்டுக்கான விவசாயக் கட்டமைப்போடு கனவு கண்டவர் குமரப்பா. துரதிர்ஷ்டவசமாக, அடுத்தடுத்த அரசியல் நகர்வுகளில் இந்த நிலைபேற்றுப் பொருளாதாரக் கருத்துகள் ஒட்டுமொத்தமாக மறக்கடிக்கப்பட்டதில் உணவு விஷயத்தில் மெல்ல மெல்ல வெளிநாட்டுக்கு அடிமைப்படவும், கையேந்தவும் நாகரிகமாகக் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறோம்.

சுதந்திரம் என்பது நம்மை நாமே ஆள்வது மட்டுமல்ல. எந்த விதத்திலும் ஒரு பன்னாட்டுப் பிடிக்குள் மறைமுகமாகச் சிக்கியிருப்பதும் ஒருவகையில் அடிமைத்தனமே. மரபணு மாற்றப்பட்ட பருத்திதான் இந்தியப் பருத்தி விவசாயிகளைக் காப்பாற்றும் என 2002-ல் நுழைந்தது பி.டி.பருத்தி. கிட்டத்தட்ட 12, 13 ஆண்டுகளில் ஒட்டுமொத்த இந்தியப் பருத்தியும் (96%) பி.டி.பருத்தியாக மாறிவிட்டது. இன்னும் சொல்லப்போனால், இன்று சுதந்திரதின விழாவில் பெருமையுடன் பறக்கும் இந்திய தேசியக் கொடிகூட பி.டி.பருத்தியால் ஆனதுதான் என்பது எவ்வளவு வெட்கம்? 

விதர்பாவில் நடந்த விவசாயத் தற்கொலைகளுக்கும் இன்னும் இந்தியாவில் ஆங்காங்கே நடைபெறக்கூடிய விவசாயத் தற்கொலைகளுக்கும், விவசாய உற்பத்தியில் கூடிவரும் கட்டுக்கடங்காத கடன் தொல்லையும் அந்தக் கடன் தொல்லைக்கு அடித்தளமாக இருக்கக் கூடிய 20 மடங்குக்கு மேல் விலையேற்றம் உள்ள இதுபோன்ற மரபணு மாற்றப்பட்ட பருத்தி விதைகளும் முக்கியக் காரணங்கள் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. சுதந்திர தினம் அன்று பத்தாவது முறையாக காந்தி படம் பார்ப்பது, அன்றைக்கு மட்டும் கதராடை அணிவது, விடுதலைப் போராட்ட வசனம் பேசுவது என இராமல், எதற்குப் பெற்றோம் இந்தச் சுதந்திரத்தை? பெற்ற சுதந்திரத்தைப் பேணிக் காக்கிறோமா? என கொஞ்சம் சிந்திக்க வேண்டும். 

நெல்லி தரும் விட்டமின் சி-யை விடச் சிறப்பாக நியூசிலாந்து கிவி பழம் எதையும் கொடுத்துவிடப்போவ தில்லை. உடலுக்குத் தேவையான ஊக்க ஆற்றலை கொய்யா கொடுப்பதைவிட அதிகமாக ஆஸ்திரியா ஆப்பிள் தந்துவிடப்போவதில்லை. தினை, ராகி முதலான சிறுதானியங்கள் தரும் உணவுச் சத்துக்களைவிட அதிகமாக ஆஸ்திரேலிய ஓட்ஸ் கொடுத்து விடப்போவதில்லை. காந்திய - குமரப்ப பொருளாதாரமும், சூழலைத் துளியும் மாசுபடுத்தாமல் தரும் இந்த ஊட்டமும் உணர்வும்தான் சுதந்திர இந்தியாவுக்கான உண்மையான தேவை! 

- கு.சிவராமன், மருத்துவர்
தொடர்புக்கு: herbsiddha@gmail.com

நன்றி : தி இந்து 

Insect And Pest Management - Zero Cost Organic Insecticide and Pesticide

Spray this Neemastra as it is on the plants for sucking pests & Mealy Bug.

Image courtesy : Wikipedia
How to Prepare Neemastra (Neem Missile)
  • Take 100 liter Water
  • Add 5 liter Local Cow Urine in it.   
  • Add 5 Kg Local Cow Dung in it.
  • Crush 5 Kg of Neem Leaves & add this Neem pulp in this water.
  • Stir this solution well
  • Let this solution to ferment for 24 Hrs.
  • Stir this solution twice a day by any stick.
  • Filter this by cloth
The pesticide should be kept in the shade and covered with a wire mesh or plastic mosquito net to prevent houseflies from laying eggs and the formation of maggots (worms) in the solution. 

Bramhastra
  • Take a pot.

  • Add 10 liter Local Cow Urine in it. 

  • Crush 3 Kg of Neem Leaves & add this Neem pulp in this water.

  • Then Add 2 Kg pulps of Sitafal (Custard apple) leaves, 2 Kg pulps of Papaya leaves, 2 Kg Pomegranate leaves pulp, 2 Kg of Guava (Jam, Peru) leaves pulps, 2 Kg Lantena Camella leaves pulp & 2 Kg White Dhatura leaves Pulp in it. (Use Lantana Camella and Dhatura leaves if available)
  • Then boil this solution for 5 times.
  • Filter this by cloth.
  • Let this solution to ferment for 24 Hrs.

Spray this medicine on the trees to control all the sucking pests, pod borer, fruit borer etc. For spraying take this medicine Bramhastra 2 liter in the 100 liter water.

Agniastra (Agni Missile)
  • Take a pot.
  • Add 10 liter Local Cow Urine in it.
  • Then add 1 Kg Tobacco by crushing it in the Urine.
  • Crush 500 gram of Green Chili & add it in Urine.
  • Crush 500 Gram Local Garlic & add it in the Urine.
  • Add 5 Kg Neem leaves pulp.
  • Then boil this solution well 5 times continuously.
  • Let this solution to ferment for 24 Hrs.
  • Filter this by cloth.
Spray this medicine Agniastra on the pest like Leaf Roller, Stem Borer, Fruit borer, Pod borer.

source: http://www.palekarzerobudgetspiritualfarming.org

Sunday, 14 August 2016

வயிற்றுப்புண்ணை ஆற்றும் வேப்பம்பூ ரசம்

வேப்பம்பூ வயிற்றுப்புண்ணை ஆற்றும். இந்த ரசத்தை வாரம் ஒருமுறை செய்து சாப்பிட்டால் வயிறு தொடர்பான பிரச்சனைகள் தீரும்.

மாலைமலர் நாளிதழில் வெளிவந்த குறிப்பு
தேவையான பொருட்கள் :
புளி - நெல்லிக்காய் அளவு
வேப்பம்பூ  - 1/2 கப் (காய்ந்தது)
மஞ்சள்தூள் - 1/2 டீஸ்பூன்
பெருங்காயத்தூள் - 1/2 டீஸ்பூன்
உப்பு, எண்ணெய் - தேவையானது

அரைக்க :
மிளகு - 1 டீஸ்பூன்
சீரகம் - 1 டீஸ்பூன்
மிளகாய் வற்றல் - 2

தாளிக்க :
கடுகு - 1/2 டீஸ்பூன்
கறிவேப்பிலை - சிறிதளவு

செய்முறை :
  • வேப்பம்பூவை வெறும் வாணலியில் சிவக்க வறுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
  • புளியை இரண்டு கப் தண்ணீரில் கரைத்து உப்பு, மஞ்சள்தூள், பெருங்காயத்தூள் சேர்த்து கொதிக்க வைக்க வேண்டும். அதனுடன் வறுத்த வேப்பம்பூவை சேர்க்கவேண்டும்.
  • அரைக்கக் கொடுத்துள்ளவைகளை லேசாக எண்ணெயில் வறுத்து விழுதாக அரைத்து அதையும் கொதிக்கும் ரசத்தில் சேர்த்து கொதிக்க வைக்கவேண்டும்.
  •  நன்றாக கொதித்த பின் கடுகு, கறிவேப்பிலை தாளித்து ரசத்தில் வேண்டும்.
  • சத்தான வேப்பம்பூ ரசம் ரெடி.

நன்றி : மாலைமலர்

Saturday, 13 August 2016

5 Secrets To Creating The Most Amazing Terrace Garden – From The Father Of Terrace Gardening Himself!

In case you are a first timer and do not know how to grow your own veggies, here is your guide to get a healthy organic terrace garden –

Image & Article courtesy : thebetterindia.com
“It is very easy. We the human species can naturally relate to plants, we live among them. So there is nothing major to teach or learn. You just show lots of care and you will get the return,” says Dr. Kadur.

1. Getting started – Get the right space

If a house is built as per the books and in the right way, anything can be grown on the terrace and it can take the weight of even bigger trees. You can also cover the entire surface with soil to make a lawn and experiment with it. In case you are covering the surface of the terrace with soil, make sure you water proof the surface to avoid any leakage into the home. If you are going for a regular terrace garden with pots, there are no extra efforts required.

2. How to get the right soil which is rich in nutrients

The right type of soil is very important as the nutrients decide the growth of the plant. The right mix of soil requires regular soil, compost coir peat (or sand) and vermicompost in equal quantities. “After the heavy rains make sure you add essential nutrients back to the soil as water tends to wash them away. You can add compost every week or so to make sure the soil has enough nutrition,” Dr. Kadur says.

3. First time gardener? This should be your first step

If it is your first take at gardening, you can start with a small pot and single vegetable and than gradually expand to other veggies. Plants like tomatoes and chillies are easier to grow and do not require much care, so you can start with those. “You have to be very patient. It will take a couple of months to start giving results so you should not give up and keep taking care of the plant,” Dr. Kadur says.

4. What all can you grow on a terrace garden?

Everything!” says Dr. Kadur. French beans, chillies, tomatoes, brinjal, okra and lime are easier to grow. You can also try cucumber, ridge gourd and bottle gourd. Root vegetables like potatoes, onion, radish, carrots, groundnuts can also be grown but they require a larger area.

Apart from these veggies you can also grow fruit bearing trees like guava, banana, etc. “I had seen a coconut tree on a terrace garden. If one can grow that, one can grow anything here,” Dr. Kadur says. He advises against growing a mango tree on the terrace as it requires a lot of effort. “Though mango can be grown, but it requires immense care and effort, which might be a bit difficult for urban gardeners,” he says.

5. Other important things to keep in mind

Watering regularly is a must. In summers, your garden requires watering twice a day. In winters you can just press the soil with the back of your hand to check the moisture and water accordingly. “I would advise not to water the garden in rains and even one day after the rain as excess water drains all the nutrition away from the soil,” Dr. Kadur says.

Another important thing is enough sunlight. The terrace garden should receive at least four to six hours of direct sunlight, and in areas where the sun is too harsh, people can use a shade to prevent the plants from getting scorched.

Dr. Kadur advises people not to use portable water and do their own Rain Water Harvesting. “Also, prepare your own compost by using waste veggies,” he says.


With the efforts of people like Dr. Kadur, Bangalore has over 5,000 terrace gardens now, with an increasing interest among youngsters.

One of his favourite gardens is located in Hyderabad and is probably the oldest terrace garden in India. This 35 year old garden hosts trees like banana, guava and sapota, and the entire terrace is covered with plants, trees and grass. Dr. Kadur believes that with the government’s support, the country should be able to meet its vegetable needs through urban gardeners.
“There should be better facilities made available in villages so that people stop migrating. An old man cannot work in his farms as much as he did before. Once he stops, who will produce food for us as the younger generation is migrating to the cities? We need more people to go back to farming,” he says.
Source:thebetterindia.com